Nerala Hejje by Tejaswi A C (ನೆರಳ ಹೆಜ್ಜೆ – ಕವಿ ತೇಜಸ್ವಿ ಏ ಸೀ)

ವಿಮರ್ಶೆ – ಶ್ವೇತಾ ಎಚ್ ಎಸ್

ನೆರಳ ಹೆಜ್ಜೆ ತೇಜಸ್ವಿ ಎ ಸಿ ಅವರ ಕನ್ನಡ ಕವನ ಸಂಕಲನ. ಇದು ಕವಿಯ ಜೀವನದ ವಿವಿಧ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ವಿಷಯ ಅವರ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಗನ ಬಾಲ್ಯ, ಅವರ ಶಾಲಾ ದಿನಗಳು ಮತ್ತು ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳು, ಕೆಲಸದ ಜೀವನ, ವಿವಾಹಿತ ಜೀವನ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಕವನಗಳು ಒಂದೇ ರೀತಿಯಾಗಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬೇಸರಪಡಿಸುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ನಾನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟ ಒಂದು ಕವಿತೆಯೆಂದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಕವಿ ಏನು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಅವರ ಪತ್ನಿ ಕೇಳುವುದು. ನೀವು ಓದಲು ಉತ್ತಮವಾದದ್ದನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನೀವು ಈ ಕವನ ಸಂಕಲನವನ್ನು ಓದಬಹುದು.

Review by Shwetha H S

Nerala Hejje is a Kannada poetry anthology by Tejaswi A C. The title means shadow of the footsteps. It has the poems written at different phases of the poet’s life. The theme varies from childhood of his own and his son’s, his schooldays and college days, work life, married life, etc. While most of the poems are similar and sometimes tires you, the one poem I liked is in which the poet is asked by his wife what he is thinking. You can read this poetry anthology if you don’t have anything else better to read.

Daatu by S L Bhyrappa (ದಾಟು – ಲೇಖಕರು ಎಸ್. ಎಲ್. ಭೈರಪ್ಪ್)

English translation of the review is given after the review in Kannada

ವಿಮರ್ಶೆ – ಶ್ವೇತಾ ಎಚ್ ಎಸ್

ದಾಟು ಕನ್ನಡದ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಕಾದಂಬರಿಗಾರರಾದ ಎಸ್. ಎಲ್. ಭೈರಪ್ಪರವರು ಬರೆದಿರುವ ಕನ್ನಡ ಕಾದಂಬರಿ. ಅವರು ಕಾದಂಬರಿಗಳ ಜೊತೆ ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಕೂಡ ಬರೆದಿದ್ದು ಅವರ ಕಥೆಗಳೆಲ್ಲವು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಿಂದಾಗಿರುವ ಹಾಗೂ ಅದರಲ್ಲಿರುವ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಆಗಿವೆ. ದಾಟು ಎಂದರೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ದಾಟಲು ಅಥವಾ ಜಿಗಿಯಲು. ಈ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯ ಮೂಲಕ ಜಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಗಡಿಯನ್ನು ದಾಟಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಲೇಖಕರು ಸೂಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನಮ್ಮ ಸಮಾಜವು ರಚಿಸಿದ ಮತ್ತು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಜಾತಿ ಸಮಸ್ಯೆ ಕಾದಂಬರಿಯ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ. ಇದು ಜಾತಿ ಆಧಾರಿತ ರಾಜಕೀಯದ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಮಾತನಾಡುತ್ತದೆ.

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರದ ತಿರುಮಲಾಪುರ ಎಂಬ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೇವತೆಗಳಿಗಾಗಿ ಪ್ರಾಣಿ ಬಲಿ ನಿಷೇಧಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಜಾತಿ ಆಧಾರಿತ ಜನಗಣತಿಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲಾಯಿತು. ಕಥೆಯ ತಿರುಳಿನಲ್ಲಿ ಸತ್ಯಭಾಮ ಮತ್ತು ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಇದ್ದಾರೆ. ಸತ್ಯಭಾಮ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಪುರೋಹಿತರ ಮಗಳು. ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಶಾಸಕರೊಬ್ಬರ ಪುತ್ರ, ಗ್ರಾಮದ ಊಳಿಗಮಾನ್ಯ ಪ್ರಭುವಿನ ಮೊಮ್ಮಗ ಮತ್ತು ಗೌಡ ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದವನು. ಇಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಗಳ ಮುಂದೆ ಪರಸ್ಪರ ಮದುವೆಯಾಗಬೇಕೆಂಬ ಬಯಕೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದಾಗ, ಯಾರೂ ಅದನ್ನು ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ದುರ್ಬಲ ಇಚ್ಚಾಶಕ್ತಿಳ್ಳ ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತಾನೆ ಆದರೆ ಸತ್ಯಭಾಮ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಸತ್ಯಳಾಗಿರುತ್ಥಾಳೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಪುರೋಹಿತರು ಹುಚ್ಚರಾಗಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು, ಅವರು ತನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ಬಹಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಅಸ್ಪೃಶ್ಯ ಮಹಿಳೆಯೊಂದಿಗಿನ ಸಂಬಂಧದಿಂದ ಜಾರಾಜ ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆಂದು ಹೇಳಿರುತ್ತಾರೆ. ನಂತರ, ಶ್ರೀನಿವಾಸನ ಪತ್ನಿ ಸಾಯುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಸತ್ಯಭಾಮಳ ಆಲೋಚನೆಗಳಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಕುಡುಕನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಸತ್ಯಭಾಮ ನಂತರ ಶ್ರೀನಿವಾಸನ ಮೇಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ಆಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ತನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಸಮಯವನ್ನು ಕೃಷಿ ಮತ್ತು ಕೆಳಜಾತಿಯವರ ಉನ್ನತಿಗಾಗಿ ಪುಸ್ತಕ ಬರೆಯಲು ಹೂಡುತ್ತಾಳೆ. ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಘಟನೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಎಂದಿಗೂ ಒಂದಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆ? ಏನಾಯಿತು? ತಿಳಿಯಲು ಪುಸ್ತಕ ಓದಿ.

ಎಸ್ ಎಲ್ ಭೈರಪ್ಪರವರ ನಿರೂಪಣೆಯು ಎಷ್ಟು ವಿವರಣಾತ್ಮಕವಾಗಿದೆಯೆಂದರೆ ಅವು ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಸಾಕಷ್ಟು ಪೂರೈಸುತ್ತವೆ. ಎಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಅದು ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ, ನಿಮ್ಮನ್ನು ಪಾತ್ರಗಳೊಂದಿಗೆ ಅಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ, ಅವರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಚೋದಿಸುತ್ತದೆ, ಹಿಂದೆ ನಿಂತು ಅವರ ಮೂರ್ಖತನವನ್ನು ನೋಡುವ ಹಾಗೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಕಥೆಯ ವಿಷಯವು ಇಂದಿಗೂ ಸಹ ಸಾಪೇಕ್ಷವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ನಾವು ಅಂತಹ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಜೀರ್ಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನೀವು ಯಾರಿಗಾದರೂ ಹೋಲಿಸಬಹುದು. ಕಥೆಯಲ್ಲಿನ ಆಡುಭಾಷೆಗಳು ಮತ್ತು ನಿಂದನೀಯ ಪದಗಳನ್ನು ಇಂದಿಗೂ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಓದಬೇಡಿ ಎಂದು ಹೇಳಲು ನನ್ನ ಬಳಿ ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಇದು ಓದಲೇಬೇಕಾದ ಪುಸ್ತಕ.

Review by Shwetha H S

Daatu is a Kannada novel by an eminent Kannada novelist S L Bhyrappa. He has penned many novels along with short stories, and all of them address the problems in as well as with our society. Daatu means to cross over or leap in Kannada. Through this title, the author is indicating the necessity for us to cross over the boundaries of caste system. The theme of the novel is the caste problem created and faced by our society. It talks about the caste-based politics too.

The story is set in a village called Thirumalapura, post-independence, and at the time animal sacrifices for the deities was banned and caste-based census was begun. At the core of the story are Satyabhama and Srinivasa. Satyabhama is a daughter of a Brahmin priest. Srinivasa is a son of an MLA, grandson of the village’s feudal lord and belongs to Gowda caste. When they both express their desire to get married to each other in front of their respective families, neither approve of it. Weak-willed Srinivasa goes on to marry another girl but Satyabhama stays true to herself. Meanwhile, the priest goes mad and commits suicide. Before that, he tells his daughter that he has a bastard from an affair with an untouchable woman long ago. Later, Srinivasa’s wife dies and he becomes a drunkard going back to the thoughts of Satyabhama. But Satyabhama loses all her interest in Srinivasa after his marriage and invests all her time in farming and writing a book for the upliftment of the lower castes. A lot of events take place in their lives, but they never get united. Why? What happened? Read the book to know.

S L Bhyrappa’s narration is so descriptive that they amply cater to the imagination. So much so that it touches the emotions, making you cry with the characters, provoke along with them, stand back and look at the stupidity of them, and so on. The theme of the story is so relatable even today that it is difficult to digest that we are living in such a society. You can relate each of the characters to someone or the other in your lives. The slangs and abusive words in the story are used even today. I have nothing with me to tell you not to read this book. In fact, this is a must-read.

ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿ – ಲೇಖಕರು ವಸುಧೇಂದ್ರ (Mohanaswamy by Vasudhendra)

ವಿಮರ್ಶಕರು ಶ್ವೇತಾ ಏಚ್ ಎಸ್

ಶೈಲಿ: ವಸ್ತುಭೂತವಾದ ವಿಷಯ, ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳು, LGBTQ.
ಮುದ್ರೆ: ಚಂದ ಪುಸ್ತಕ
ISBN: 9789384908249

ವಸುಧೇಂದ್ರ ಒಬ್ಬ ಸಾಫ್ಟ್ವೇರ್ ಎಂಜಿನಿಯರ್ ಆಗಿದ್ದರೂ ಅವರ ಕನ್ನಡ ಪ್ರೇಮ ಅವರಲ್ಲಿನ ಒಬ್ಬ ಕುಶಲ ಬರಹಗಾರನನ್ನು ಹೂರಹಾಕಿದೆ. ಇವರ ಕೃತಿಗಳು ಪ್ರಮುಖವಾಗಿ ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳು ಹಾಗು ಪ್ರಬಂಧಗಳಾಗಿವೆ. ಕಾದಂಬರಿ ಕೂಡ ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ.   “ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿ” ಏಕೆ ವಿಶೇಷವೆಂದರೆ, ಅದು ಪ್ರಸ್ತುತ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಸಲಿಂಗಕಾಮಿಯ ಪಾತ್ರದ ಸುತ್ತ ನಾಭೀಕರಿಸಿರುವ ಒಂದು ಕೃತಿ. ಈ ಪುಸ್ತಕವು ಲೇಖಕರ ಸ್ವಯಂ ಬಹಿರಂಗಬಡಿಸುವಿಕೆ ಎಂದೂ ನಂಬಲಾಗಿದೆ.

ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿ ಹನ್ನೊಂದು ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳು ಹಾಗು ಒಂದು ಪದ್ಯವನ್ನೊಳಗೊಂಡಿದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಆರು ಕಥೆಗಳು ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿಯ ಕುರಿತಾಗಿದ್ದು ಮಿಕ್ಕವು ಬೇರೆ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ನಿರೂಪಿಸುತ್ತವೆ. ‘ತುತ್ತತುದಿಯಲ್ಲಿ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲು’ ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿಯ ಪರಿಚಯಾತ್ಮಕ ಕಥೆಯಾಗಿದ್ದು ಲಿಂಗ ಬದಲಾವಣೆಯ ನಂತರದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸತತ ನೋವಿನ ಸೆಲೆಯನ್ನು, ಅಪರಾಧಿ ಮನೋಭಾವನೆಯನ್ನು ಮುಂದಿಡುತ್ತದೆ. ‘ಕಗ್ಗಂಟು’ ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿಯು ತನ್ನ ಪ್ರೇಯಸಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಹಾಗು ಒಂದು ಹುಡುಗಿಯ ಒಡನಾಟದ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಿದೆ.  ‘ಕಾಶಿವೀರರು’ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿಯು ಹೇಗೆ ಅವನ ಸ್ನೇಹಿತನಿಂದ ಹಣಕ್ಕಾಗಿ ಬೆದರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದಾಗಿದೆ.  ‘ಒಲ್ಲದ ತಾಂಬೂಲ’ ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿಯ ಅಂತರಂಗದ ತುಡಿತ, ತಾನೂ ಕೂಡ ಎಲ್ಲರಂತೆ ಭಾವನೆಗಳಿರುವ ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯ ಎಂಬುದರ ಕುರಿತಾಗಿದೆ. ‘ಕಿಲಿಮಂಜಾರೊ’ ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿದೆ. ‘ತಗಣಿ’ಯಲ್ಲಿ ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿಯ ಗೆಳೆಯ ಶಂಕರೇಗೌಡ (ಒಬ್ಬ ಟ್ರ್ಯಾನ್ಸ್ಜೆಂಡರ್), ಆತನಿಗೆ ಏನಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದಾಗಿದೆ. ‘ದುರ್ಭಿಕ್ಷ ಕಾಲ’ ಈ ನಿರ್ದಯಿ ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ದೇವಿಕಾ ಹಾಗು ವಿನಾಯಕರ ಸರಳ ಸಾಧಾರಣ ಜೀವನದ ಏರಿಳಿತಗಳನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಿದೆ.  ‘ಭಗವಂತ ಭಕ್ತ ಮತ್ತು ರಕ್ತ’ ಧಾರ್ಮಿಕತೆಯ ಧರ್ಮಾಚರಣೆಯ ಮೇಲೆ ನೋಟ ಬೀರುತ್ತದೆ . ‘ಪೂರ್ಣಾಹುತಿ’ಯಲ್ಲಿ ಟೆಕ್ನಾಲಜಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣದ ನ್ಯೂನತೆ ಹಾಗು ಮೂರ್ಖತನದ ನೈಜ ಚಿತ್ರಣ ರೂಪಿಸುತ್ತಾರೆ. ‘ದ್ರೌಪದಮ್ಮನ ಕತ್ತಿ’ ಪಂಚ ಪತಿಯರ ಪತ್ನಿಯಾದ ದ್ರೌಪದಿಯ ಮಾನಸಿಕ ಗದ್ದಲವನ್ನು ಸಾರುವ ಕಥೆಯಾಗಿದೆ. ‘ಇವತ್ತು ಬೇರೆ’ ಸಂಬಂಧಗಳ ಬಾಧ್ಯತೆ, ಅದರ ಮಿತಿ ಹಾಗು ಅನುಮತಿಗಳ ಕಥೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ.

“ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿ” ಹಲವು ಪಾತ್ರಗಳ ಜೀವನದ ಕುರಿತು ಹೊಸ ಹೊರನೋಟ ಸೂಸುವ ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಪಾತ್ರಗಳು ನಮ್ಮ ದೈನಂದಿನ ಜೀವನದ ಒಂದು ಭಾಗ. ಲೇಖಕ ವಸುಧೇಂದ್ರರವರು ತಮ್ಮ ಕೃತಿ ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿಯಲ್ಲಿನ ಸಣ್ಣಕಥೆಗಳ ಮೂಲಕ LGBTQ ಗೆ ಸೇರಿದ ಜನರು ಎಲ್ಲರಂತೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯರು ಅವರ ಭಾವನೆ, ಮಿಡಿತಗಳು ಅವರ ಲಿಂಗದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವಿತ ಪ್ರೇರಣೆಗಳಷ್ಟೇ ಎಂದು ಹೇಳಲಿಚ್ಛಿಸಿದ್ದಾರೆ.  ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿ ಪಾತ್ರವು LGBTQ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದರೆ ಮಿಕ್ಕ ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳ ಪಾತ್ರಗಳು ಆಧುನಿಕತೆ ಎಂಬುದು ನಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಸುಧಾರಿಸುವ ಬದಲು ಹೇಗೆ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿಯಾಗಿ ಹಾಳುಮಾಡುವತ್ತ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ನಿದರ್ಶಿಸುತ್ತವೆ.   ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯ ಹೊಸ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಮುನ್ನುಡಿ ಬರೆದ ವಸುಧೇಂದ್ರರಿಗೆ ಅಭಿನಂದನೆಗಳು. ಕನ್ನಡ ಓದಲು ಬರುವ ಎಲ್ಲರು ಓದಲೇಬೇಕಾದ ಕೃತಿ ಇದು.

ವಿಮರ್ಶೆಯನ್ನು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅನುವಧಿಸಿದವರು ಜಗದೀಶ್ ಟ್ ಸ್
Book review is translated into Kannada by Jagadeesh T S

Given below is the English translation of the book review given above.

Review by Shwetha H S

Genre: Nonfiction, Short Stories, LGBTQ
Imprint: Chanda Pustaka
ISBN: 9789384908249

Vasudhendra is a software engineer turned writer who professes his love for his mother tongue Kannada. Though he has written a novel, a major part of his works include short stories and essays. The reason why Mohanaswamy is special, especially in Kannada literature, is because it is a foremost work in modern times to be prominently focussed on a gay character. It is also said that this book was a coming-out-of-closet for the author himself.

Mohanaswamy consists of eleven short stories and a poem. Out of which six short stories are about Mohanaswamy, and remaining have different lead characters. Thutthatudiyali Motthamodalu is the introductory story about Mohanaswamy and tells you about the constant nagging guilt of being gay in this society. Kaggantu is about how Mohanaswamy loses his lover and partner to a girl. Kashiveeraru shows you how Mohanaswamy gets blackmailed by a childhood friend for money. Ollada Tambula tells you about how Mohanaswamy too is a normal human being and has needs and feelings like everybody. Kilimanjaro is about Mohanaswamy finding himself. Tagani shows you what happens to Mohanaswamy’s friend, Shankaregowda, a transgender. Durbhiksha Kaala is a glimpse into the seemingly simple lives of Devika and Vinayaka in this ruthless corporate world. Bhagawantha, Bhakta Matthu Rakhta is about facade of being religious. Poornahuti paints a candid picture of the downside of technology, social media and stupidity. Draupadammana Kathi is a take on Draupadi’s turmoil of having five husbands. Ivatthu Bere tells you about the limits and grants of obligations of relationships.

Mohanaswamy is a fresh outlook into the lives of various characters. People like these characters are part of our daily life. Through Mohanaswamy’s short stories, Vasudhendra shows readers that people belonging to LGBTQ are also humans, but only with exchanged emotions, feelings and genders. If Mohanaswamy, a character, tells you about LGBTQ, then the characters in the other short stories take you on a journey of showing how modern life has ruined everything for us instead of making things better. Kudos to Vasudhendra for such a bold initiative in Kannada literature. A must read for all people who can read Kannada.

ಹರಿದ ಹೊನಲು – ಲೇಖಕಿ ಉಷಾ ನವರತ್ನರಾಮ್ (Harida Honalu by Usha Navaratnaram)

English translation of this book review is given after the Kannada version.

ವಿಮರ್ಶಕರು ಶ್ವೇತಾ ಏಚ್ ಎಸ್

ಶೈಲಿ : ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಕೌಟುಂಬಿಕ, ಸಾಮಾಜಿಕ
ರಚನೆ: ಉಷಾ ನವರತ್ನರಾಮ್

ಉಷಾ ನವರತ್ನರಾಮ್ ಅವರು ಅನೇಕ ಕನ್ನಡ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದು, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸ್ತ್ರೀ-ಕೇಂದ್ರಿತ ಮತ್ತು ಕೌಟುಂಬಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆಯನ್ನು ಉಳ್ಳವುಗಳಾಗಿವೆ. 2-3 ದಶಕಗಳ ಹಿಂದೆ, ಅವರ ಕಾದಂಬರಿಗಳು ಕನ್ನಡವನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸುವ ಮಹಿಳೆಯರ ನಡುವೆ ಬಹಳ ಪ್ರಖ್ಯಾತಿ ಹೊಂದಿತ್ತು.

ಈ ಕಾದಂಬರಿಯ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳು ನಿರ್ಮಲ ಮತ್ತು ಅವಳ ಕುಟುಂಬದವರು. ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ, ಓದುಗರಿಗೆ ಮದುವೆಯ ಮುಂಚಿನ ಅವಳ ಕುಟುಂಬದ ಕುರಿತು ವಿವರಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿದ್ದು, ಅವಳ ಹೆತ್ತವರಿಗೆ, ಮೊದಲೆರಡು ಹೆಣ್ಣು, ನಂತರ ಗಂಡು ಮಗುವಾಗಿ, ಕೊನೆಯವಳೇ ನಿರ್ಮಲಾ. ಹಿರಿಯ ಮಗಳನ್ನು ಶ್ರೀಮಂತ ಮನೆಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರೂ, ಅವರು ವರದಕ್ಷಿಣೆಯಾಗಿ ಅಲ್ಲದೆ ಕೇವಲ ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ‘ಸ್ಕೂಟರ್’ ಒಂದನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನು ಪೂರೈಸಲು ಆಗದ ಕಾರಣ, ಅವಳ ಗಂಡ ಅವಳ ತವರು ಮನೆಯ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಡಿದು ಹಾಕುತ್ತಾನೆ. ಹಾಗಾಗಿ, ಮೊದಲ ಮಗಳು ಬದುಕಿದ್ದರೂ ಸತ್ತಂತೆ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಎರಡನೆಯ ಮಗಳು ಸನ್ನಡತೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಿ, ಹೆರಿಗೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣ ಬಿಡುತ್ತಾಳೆ. ಮಗು ಸಹ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಎರಡನೆಯ ಮಗಳನ್ನು ಸಹ ಕಳೆದು ಕೊಂಡ ನಿರ್ಮಲಾಳ ತಂದೆ-ತಾಯಿಗಳ ಸಂಕಟ ಹೇಳ ತೀರದಾಗಿದ್ದು, ನಿರ್ಮಲಾಳ ಬದುಕು ಹಸನಾಗಬೇಕೆಂಬ ತೀವ್ರವಾದ ಹಂಬಲವಿರುತ್ತದೆ. ಅವಳ ಸಹೋದರ ಕೂಡ ಅವಳನ್ನು ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಮನೆಗೆ ಸೇರಿಸುವ ತನಕ ತಾನೂ ಕೂಡ ಮದುವೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಮಾಡಿರುತ್ತಾನೆ. ಇಡೀ ದಿನ ಅಗಲಿ ಹೋದ ತನ್ನ ಇಬ್ಬರ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳನ್ನು ನೆನೆಯುವ ಆದರೆ ಬದುಕಿರುವ ತನ್ನನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸುವ ತಾಯಿಯ ಬಗ್ಗೆ ನಿರ್ಮಲಾ ಜಿಗುಪ್ಸೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಮದುವೆಯಾಗಿ ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋಣವೆಂದುಕೊಂಡರೆ, ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ಅದೃಷ್ಟವಶಾತ್, ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಮಣಿಯಮ್ಮ ಒಂದು ಕಡೆ ಸಂಬಂಧ ತಂದು, ಎಲ್ಲರ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಪಡೆದು, ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸುತ್ತಾಳೆ.

ಗಂಡನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅತ್ತೆ-ಮಾವಂದಿರ ಕಾಟ ಇಲ್ಲ – ಏಕೆಂದರೆ ಅವರು ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆಯೇ ತೀರಿ ಹೋಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಐದು ಜನ ಅಣ್ಣ-ತಮ್ಮಂದಿರು ಜತೆಗೆ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಲು, ಮನೆ ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಲು ಇಬ್ಬರು ವಯಸ್ಸಾದ ಹೆಂಗಸರು – ಇಷ್ಟೇ ಜನರ ಕುಟುಂಬ. ಐದು ಜನರಲ್ಲಿ, ನಿರ್ಮಲಾ ಮದುವೆಯಾದದ್ದು ಎರಡನೆಯವನಾದ ಅಶೋಕನೊಂದಿಗೆ. ಹಾಗೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಮಹಾಭಾರತದ ದ್ರೌಪದಿಯ ಕಥೆಯಿದೆಂದು ಭಾವಿಸಬೇಡಿ. ಹಲವಾರು ಖಾಯಿಲೆಗಳಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದು, ಯಾವುದೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಸಾವು ಬರಬಹುದೆಂಬ ಭಯದಿಂದ ಹಿರಿಯವನಾದ ಅನಂತನಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿಲ್ಲ. ಮನೆಯ ಯಜಮಾನನಾಗಿದ್ದು, ಬಹಳ ಗಂಭೀರನಾಗಿದ್ದು, ಎಲ್ಲರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಮೂರನೆಯ ಸಹೋದರ, ಅಜಯ್, ಹೆಚ್ಚುಮಾತನಾಡದೆ, ಮನೆಯ ಹೊರಗಿರುವುದೇ ಹೆಚ್ಚು. ನಾಲ್ಕನೆಯವನಾದ ಅರವಿಂದ ಅತ್ತಿಗೆಯನ್ನು ತಾಯಿಯೆಂದೇ ಪೂಜಿಸುತ್ತಾನೆ. ಕೊನೆಯವನಾದ ಅಮರೇಶನು ಸಹ ಅತ್ತಿಗೆಯನ್ನು ಬಹಳ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು, ಅವಳ ಸಂಗಡ ಏನ್ನನ್ನೂ ಸಹ ಮುಚ್ಚಿಡದೆ ನಿರ್ಮಾಲಾಗೆ ಬಹಳ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನವನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಕಿರಿಯವನಾಗಿದ್ದು, ಇನ್ನೂ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿರುವ ಅಮರೇಶನು ಎಲ್ಲರಿಂದ ಕಡೆಗಣಿಸಲ್ಪಟ್ಟು, ನಿಂದಿತನಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ನಿರ್ಮಲಾಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಮಕಾರ.

ಬರೀ ಗಂಡಸರೇ ಇದ್ದು, ಅವರ ನಡುವೆ ಮಸಲತ್ತು ಮಾಡುವ ಕೆಲಸದಾಕೆ – ಇವರೆಲ್ಲರನ್ನು ಸಂಭಾಲಿಸಿಕೊಂಡು, ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ದೂರಿಗೆ ಆಸ್ಪದ ಕೊಡದೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸರಿದೂಗಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ನಿರ್ಮಲಾಳಿಗೆಆಗುವುದೇ? ಆ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಸರ್ವೇಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ಒಂದು ಸಾಮಾಜಿಕ-ಕೌಟುಂಬಿಕ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು-ತಲ್ಲಣಗಳನ್ನು ಲೇಖಕಿ ಬಹಳ ಸೊಗಸಾಗಿ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಕಥೆಯ ಮುಂದಿನ ಭಾಗವನ್ನು ಮತ್ತು ಸುಖಸಂಸಾರವನ್ನು ಹೊಂದುವ ಆಸೆ ಕಾಣುವ ನಿರ್ಮಲಾಳ ಬುದ್ದಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ತಿಳಿಯಲು, ನೀವು ಈ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಓದಬೇಕು.

ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪಾತ್ರಪೋಷಣೆ ಕೂಡ ಬಹಳ ಸೊಗಸಾಗಿದ್ದು, ಈಗಿನ ಟೀವಿ ಧಾರಾವಾಹಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಅಸಂಬದ್ಧ ಅತ್ತೆ-ಸೊಸೆ, ಅಥವಾ ತೊಂದರೆ ಕೊಡಲೆಂದೇ ಸೃಷ್ಟಿಲ್ಪಡುವ ಪಾತ್ರಗಳಂತೆ ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪಾತ್ರವೂ ಸಹ ಕಥೆಯ ಓಘಕ್ಕೆ ಸಹಕಾರಿಯಾಗಿದ್ದು, ಒಂದು ನೈಜ ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ.

ಇಂದಿನ ಕಾಲದ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಓದಿದರೆ, ಈ ಪಾತ್ರಗಳು ಅಷ್ಟು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತಟ್ಟದೇ ಇರಬಹುದು. ಆ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಇನ್ನು ಅಂಬೆಗಾಲು ಇಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಹಿಳೆಯರ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅರಿತು ಇದನ್ನು ಓದುವುದು ಒಳಿತು. ಯಾವುದೋ ಅಳುಮುಂಜಿ ಕಥೆಯಿರಬಹುದೆಂಬ ನನ್ನ ಊಹೆ ಸುಳ್ಳಾಗಿ, ಒಂದೇ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಮುಗಿಸುವಂತಾಯಿತು. ಹಳೆಯ ತಲೆಮಾರಿನ ಜನರಿಗೆ ಸೂಕ್ತವಾಗುವ ಈ ಕಥೆ ಈಗಿನ ಆಧುನಿಕ ಜಗತ್ತಿನ ಮಂದಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಪಥ್ಯವಾಗದು. ಇದನ್ನು ಓದದೇ ಹೋದರೆ ನೀವು ಏನನ್ನೂ ಕೂಡ ಕಳೆದು ಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ಆಯ್ಕೆಗಳಿಲ್ಲದೆ ಹೋದರೆ, ಇದನ್ನು ಖಂಡಿತ ಒಮ್ಮೆ ತಿರುವಿ ಹಾಕಬಹುದು.

Given below is the English translation of the book review given above.

Review by Shwetha H S

Genre: Fiction, Family Drama, Social
Author: Usha Navaratnaram

Usha Navaratnaram has written many Kannada novels. All of them are either women or family oriented. About two-three decades ago, her novels were known among women who could read, write and speak Kannada as well as enjoy the language.

The story of this novel revolves around Nirmala and her family. To begin with, the reader is told about her family before her marriage. Her parents have four children: two daughters, a son and at last, Nirmala. The first daughter is married to a man whose family is wealthy enough and still demand a scooter from the in-laws, not as dowry but as a gift. When they can’t provide what is asked, the husband stops all the communication with his wife’s family and doesn’t let his wife also to talk to her parents. Thus, the first daughter is as good as dead. The second daughter marries a noble man, but dies during delivery. The baby doesn’t survive either. Therefore, the second child is also lost. The old couple’s plight is they have lost two children and they don’t want to lose the remaining daughter, Nirmala, too. Their son strives to get her married to a good family and vows to marry only after getting his sister married. Nirmala is fed up of her mother, who is always wailing about daughters who aren’t there and doesn’t care about the surviving one. She just wants to get married and go away to her husband’s place hoping there situation would be better. But her parents have ignored the matter of her marriage. Thankfully, Maniyamma, their neighbour brings a marriage proposal for Nirmala and after everyone agrees, she gets married. At the husband’s place, there are no in-laws; they are dead long ago. It is a family of five brothers with two old ladies to cook food and clean the house. Nirmala is married to the second of the five, Ashok. She isn’t Draupadi, so we can let go Mahabharatha here. The first brother, Ananth, doesn’t want to get married because he has too many health issues and is afraid that he might die anytime. He is also the family’s caretaker; a very serious person and everybody consult him before doing anything. The third brother, Ajay, doesn’t talk much and out of the house most of the time. Aravind is the fourth one who treats his sister-in-law like his mother. Amaresh is the last in the line and totally adores his sister-in-law and doesn’t hide anything from her. Of all the five, the last one is still in college and other four reprimand him for everything, so Nirmala has a soft corner for him. In a house full of men and a scheming cook, how does this new bride take care of everyone and keep them happy without giving a chance to complain? The author has written a story with believable difficulties that may occur in domestic life of that era. Read the novel to know the intelligence of the girl who wants to have a happy-married-life.

What are commendable about the story are the well developed characters. Unlike the new age saas-bahu serials, the characters in here don’t sit jobless and hatch plans how to pathetically torture each other. They are well developed characters with their own lives to lead that aid the story to proceed.

If you read this with a mindset that is constantly running in these times, then you might not be able to relate to the story as this is set back when women were trying to break free one step at a time.

I thought this might be a sob story, but it isn’t. It is a story that you can finish at one go. It is written well enough for people of the previous generations. It isn’t a loss to read this story, but it isn’t that great also to recommend to everyone. Pick this book up when you have nothing else to read and have shunned other books.

ವಿಮರ್ಶೆಯನ್ನು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅನುವಧಿಸಿದವರು ಸತೀಶ್ ಏ ಜೀ
Book review is translated into Kannada by Satish A G

ಸರಸಮ್ಮನ ಸಮಾಧಿ – ಡಾ|| ಶಿವರಾಮ ಕಾರಂತ (Sarasammana Samadhi by Dr. Shivarama Karanth)

English translation of this book review is given after the Kannada version.

ಶೈಲಿ: ವಿಡಂಬನೆ
ಲೇಖಕ: ಡಾ|| ಶಿವರಾಮ ಕಾರಂತ

ವಿಮರ್ಶಕರು ಶ್ವೇತಾ ಹೆಚ್ ಎಸ್

“ಸರಸಮ್ಮನಸಮಾಧಿ” – ಇದು ಒಂದು ವಿಡಂಬನಾತ್ಮಕ ಕೃತಿಯಾಗಿದ್ದು, ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜವು ಹೇಗೆ ಗುರುತಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎಂಬುದರ ಕುರಿತು ವಿಮರ್ಶೆ ಅಡಗಿದ್ದು, ಸ್ತ್ರೀಯರ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ನಿಜಜೀವನದ ಬೇಕು-ಬೇಡಗಳ ಕುರಿತು ಬೆಳಕನ್ನು ಚೆಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಶಿವರಾಮ ಕಾರಂತರ “ಸ್ತ್ರೀ-ಕೇಂದ್ರಿತ” ಅನೇಕ ಕಾದಂಬರಿಗಳಲ್ಲಿ “ಸರಸಮ್ಮನ ಸಮಾಧಿ”ಯು ಕೂಡ ಒಂದು. ಕಾದಂಬರಿಯ ಪರಿಸರವು ಮಂಗಳೂರು, ಮೂಡಂಬೈಲು, ಮಂಜೇಶ್ವರ ಮತ್ತು ಕಾಸರಗೋಡಿನ ಕೆಲವುಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಿತವಾಗಿದ್ದು, ಆ ಕಾಲ ಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರದೇಶಗಳೆಲ್ಲವೂ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಪ್ರದೇಶಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಕಾರಂತರು ಕೂಡ ಕರಾವಳಿ ಭಾಗದವರೇ ಆಗಿದ್ದರಿಂದ, ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ಜೀವನಶೈಲಿಯು ಅತ್ಯಂತ ಸಹಜ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಂಬಿತವಾಗಿವೆ.

ಚಂದ್ರಯ್ಯ ಎಂಬ ಸಿರಿವಂತ ಯುವಕ ಮೂಡಂಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದು, ಆತನಿಗೆ ಹೆಣ್ಣು ಕೊಡಲು ಅನೇಕ ಕುಟುಂಬಗಳು ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಚಂದ್ರಯ್ಯನಿಗೆ ಮಂಗಳೂರು ಮತ್ತು ಮಂಜೇಶ್ವರದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಗೆಳೆಯರಿದ್ದರು. ಅವನು ವಿನೋದ ಪ್ರಿಯನಾಗಿದ್ದರೂ, ಅತಿಂದ್ರೀಯ, ಅಗೋಚರ ಶಕ್ತಿಗಳ ಕುರಿತು ಮತ್ತು ದೆವ್ವ-ಭೂತಗಳ ಬಗೆಗಳ ಕುರಿತಾದ ಕಥೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ವಿಪರೀತವಾದ ಕುತೂಹಲ ಹೊಂದಿದ್ದನು. ಯಾರಾದರೂ ಬಂದು, ತಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ದೆವ್ವ-ಭೂತದ ಕಾಟವಿದೆಯೆಂದು, ಪಿಶಾಚಿಗಳ ಚೇಷ್ಟೆಯಿದೆಯೆಂದು ಹೇಳಿದರೆ ಸಾಕು, ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹೊರಟು ನಿಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದನು. ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳ ಅಂತರದಲ್ಲಿ, ತಮ್ಮ ಗಂಡಂದಿರು ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಹನೆ ಹೊಂದಿದ್ದ ಹಲವು ಮಹಿಳೆಯರ ಕುರಿತು ಚಂದ್ರಯ್ಯ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಈ ಮಹಿಳೆಯರು – ಮಹಾಸತಿ ಸರಸ್ವತಿ-ಯನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಾರೆಂಬುದನ್ನು ಅರಿಯುತ್ತಾನೆ. ಮಹಾಸತಿ ಸರಸ್ವತಿಯು “ಸತಿ ಪದ್ದತಿ”ಯಂತೆ ಗಂಡನ ಜತೆ ಚಿತೆಯೇರಿ ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ್ದಾಳೆಂದು ಪ್ರತೀತಿಯಾಗಿದ್ದು, ಗಂಡಸರೂ ಸಹ ಅವಳ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಕುಟುಂಬದ ಒಳಿತಿಗಾಗಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಲು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸಮಯವಿದ್ದು, ಭಕ್ತರು ಗುರುವಾರ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಭೇಟಿಕೊಟ್ಟು, ಮಹಾ ಸತಿಯನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿ, ದೇವಾಲಯದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವ ಕೊಳದಲ್ಲಿ ತೆಂಗಿನಕಾಯಿಯನ್ನು ಬೇರೆ ಯಾರು ಕೂಡಗಮನಿಸದ ಹಾಗೆ ಹಾಕಬೇಕು. ಒಂದು ವೇಳೆ ಯಾರಾದರೂ ಅವರನ್ನು ಕಂಡರೆ, ಅಂತಹ ವರಕೋರಿಕೆಯು ಈಡೇರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಬಲವಾದ ನಂಬಿಕೆ.

ಚಂದ್ರಯ್ಯನು ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ದೆಬಾರದಿದ್ದರೆ ಹಳ್ಳಿಯ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಸುತ್ತಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. ಒಂದು ದಿನ, ಅವನ ಗೆಳೆಯನಾದ ಈಶ್ವರ ಭಟ್ಟ, ಅವನಿಗೆ ಮೂಡಂಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಅಲೆದಾಡುವ ಗಂಡಸರನ್ನು ಕಾಡುವ ಭೂತ – ಬೆಳ್ಳಿಯಕ್ಕನ ಕುರಿತು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಗೆಳೆಯ ಅವನ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲೂ ಕೂಡ ಭೂತವಿದೆಯೆಂದು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ, ತನ್ನ ಮಗಳಾದ ಜಲಜಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಲು ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಾನೆ. ಚಂದ್ರಯ್ಯನಿಗೆ ರೂಪುವತಿಯೂ, ಸುಶಿಕ್ಷಿತೆಯೂ ಆದ ಹೆಣ್ಣಿನ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿದ್ದು, ಜಲಜಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅವನಿಗೆ ಇನ್ನೋರ್ವ ಗೆಳೆಯನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ ಭಾಗೀರಥಿ ನೆನಪಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಭಾಗೀರಥಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ದು, ಆಕೆಯ ಗಂಡ ತನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಹೆದರಿ ಓಡಿಹೋಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಅವಳಿಗೂ ತನ್ನನ್ನು ಕಂಡರೆ ಒಲವಿದೆಯೆಂದು ಅರಿತ ಚಂದ್ರಯ್ಯ ಆ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಅದೇ ದಿನ, ಅವಳ ಗಂಡ ಧೈರ್ಯವನ್ನೆಲ್ಲ ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿ, ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಮರಳಿ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಅವರ ನಡುವಿನ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಚಂದ್ರಯ್ಯ ಊರಿಗೆ ಮರಳುತ್ತಾನೆ. ಆ ದಿನರಾತ್ರಿ, ಅಷ್ಟು ದಿನಗಳಿಂದ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದ ದೆವ್ವವನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಾನೆ. ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರ ಹೆಣ್ಣು ದೆವ್ವವಾದ ಬೆಳ್ಳಿಯಕ್ಕ, ಚಂದ್ರಯ್ಯನ ಸ್ನೇಹ ಬಯಸಿ, ಅವಳು ಕೇಳಿದ್ದನ್ನು ನೀಡಿದರೆ, ಅವನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಉತ್ತರ ಕೊಡುವುದಾಗಿ ಭರವಸೆ ನೀಡುತ್ತಾಳೆ. ಚಂದ್ರಯ್ಯ ತಾನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದ ಹೆಂಗಸರೆಲ್ಲರ ಕುರಿತು ಯೋಚಿಸಿ, ಒಂದು ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದು ತದನಂತರ ಅವಳನ್ನು ಪುನಃ ಭೇಟಿಯಾಗುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿ, ಮನಃಶಾಂತಿಯನ್ನು ಅರಸಿ ಕಾಸರಗೋಡಿನ ಹಾದಿ ತುಳಿಯುತ್ತಾನೆ. ಅಲ್ಲಿ ಹೊಸದಾಗಿ ಮದುವೆಯಾದ ನಾಗವೇಣಿಯನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ವರ್ತಕನ ಮಗಳಾದ ಅವಳ ಗಂಡನಿಗೆ ಇದು ಮೂರನೆಯ ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ದು, ಮಧುಚಂದ್ರಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರೂ ಆಕೆ ಅಸಮಾಧಾನ ಹೊಂದಿರುವುದನ್ನು ಚಂದ್ರಯ್ಯ ಅರಿಯುತ್ತಾನೆ. ಕಾಸರಗೋಡಿನಿಂದ ತನ್ನ ಊರಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದರೂ ಮನೆಗೆ ಹೋಗದೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಗೆಳೆಯನ ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ಅವನ ಮನೆಗೆ ತೆರಳುತ್ತಾನೆ. ಅಲ್ಲಿ ಸುಂದರಿಯೂ, ವಿದ್ಯಾವಂತೆಯೂ ಆದ ಸುನಾಲಿನಿಯನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಾನೆ. ಕೆಲ ಸಮಯದ ಹಿಂದೆ ಮಹಾಸತಿ ಸರಸ್ವತಿಯ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಬಳಿ ಅವಳನ್ನು ದೆವ್ವವೆಂದು ನಂಬಿ, ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಹಿಡಿದದ್ದನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಾನೆ. ಅವಳನ್ನು ತನ್ನ ಗೆಳೆಯ ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಲ್ಲವೆಂದು ತಿಳಿದು, ಆದ್ದರಿಂದ ಅವಳು ಸಹ ದುಃಖಿತಳಾಗಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಮರಗುತ್ತಾನೆ. ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ, ತಾನು ಭೇಟಿಮಾಡಿದ ಎಲ್ಲ ಹೆಂಗಸರ ಬಗ್ಗೆ ಆಲೋಚಿಸಿ, ಒಂದು ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದು, ಬೆಳ್ಳಿಯಕ್ಕನ ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಬೆಳ್ಳಿಯಕ್ಕ ಯಾರ ಭೂತ? ಈ ಹೆಂಗಸರ ಮತ್ತು ಇತರ ಪಾತ್ರಗಳ ಮುಂದಿನ ಕಥೆಯೇನು? ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಯಲು ನೀವು “ಸರಸಮ್ಮನ ಸಮಾಧಿ”ಯನ್ನು ಓದಬೇಕು.

ಸುಮಾರು ಒಂದು ಶತಮಾನದ ಹಿಂದೆ ಬರೆದಿದ್ದರೂ ಕೂಡ, ಓದುಗರು ಇಂದಿಗೂ ಅದರ ಪ್ರಸ್ತುತೆಯನ್ನು ಕಂಡು, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪಾತ್ರದ ನೈಜತೆಯನ್ನು ಅರಿಯಬಹುದು. ಶಿಕ್ಷಿತರಾಗಿರಲಿ ಅಥವಾ ಅಶಿಕ್ಷಿತರಾಗಿರಲಿ, ಈ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಹಲವು ಸ್ತ್ರೀ-ಪಾತ್ರಗಳು ತಮ್ಮ ವೈವಾಹಿಕ ಜೀವನದ ಕುರಿತು ಭ್ರಮನಿರಸನಗೊಂಡು, ತಮ್ಮ ತಂದೆ ಅಥವಾ ಗಂಡ ತಮ್ಮನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲಾ ಕಾಲಘಟ್ಟಗಳಂತೆ, ಗಂಡಸರಾದವರು ಅವರ ಮಗಳ ಅಥವಾ ಹೆಂಡತಿಯ ಮನದ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಅರಿಯಲು ವಿಫಲರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಚಂದ್ರಯ್ಯ ಇವರೆಲ್ಲ ಬಗ್ಗೆ ಸಹಾನುಭೂತಿ ಹೊಂದಿದ್ದು, ಅವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಬಯಸುವವನಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಬಿನ್ನವಾಗಿಯೂ ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿಯೂ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ. ಸುನಾಲಿನಿಯು ವಿದ್ಯಾವಂತೆಯಾಗಿದ್ದರೂ, ಅಶಿಕ್ಷಿತನೊಡನೆ ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ದು, ಅವನ ಅಜ್ಞಾನದಿಂದ ತೊಂದರೆಗೊಳಗಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ. ಹೆಂಗಸರನ್ನು ಪಾದರಕ್ಷೆಗಳಂತೆ ಕಾಣಬೇಕೆಂಬ ಮಾವ ಮತ್ತು ಇಂಥ ತಂದೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸದ ಗಂಡನ ಬಗ್ಗೆ ರೋಸಿ ಹೋಗಿ ಗಂಡನ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟಭಾಗೀರಥಿ.  ತನ್ನ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಬಗ್ಗೆ ಅತೀವಕಾಳಜಿಹೊಂದಿದ್ದು, ಗಂಡನ ಪೊಳ್ಳು ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ಮತ್ತು ಜಿಪುಣತನವನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದರೂ ಜಾನಕಿ, ತನ್ನ ಹಿರಿಯ ಮಗಳಾದ ನಾಗವೇಣಿಯನ್ನು ಉದ್ಯೋಗವಿಲ್ಲದ, ಎರಡು ಹೆಂಡತಿಯರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ವಿಧುರನಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಾಳೆ. ಅಷ್ಟು ಸುಂದರಿಯೂ ಅಲ್ಲದ, ವಿದ್ಯಾವಂತೆಯೂ ಅಲ್ಲದ ಜಲಜಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ಯಾವ ವರನು ಕೂಡ ಇಷ್ಟ ಪಡದ ಕಾರಣ ಅವಳಿಗೆ ಇನ್ನು ಮದುವೆಯ ಭಾಗ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇವರೆಲ್ಲರ ಕುರಿತಾಗಿ ಚಂದ್ರಯ್ಯ ಮರುಗುತ್ತಾನೆ. ಇವೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆ ರೂಪವತಿಯಾಗಿದ್ದರು, ಭೂತವಾದ ಬೆಳ್ಳಿಯಕ್ಕನನ್ನು ಸಹ ಅವನು ನಿಭಾಯಿಸ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಇನ್ನೊಂದು ಸವಾಲು. ಜೀವಂತವಾಗಿರಲಿ ಅಥವಾ ಇಲ್ಲದಿರಲಿ, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪಾತ್ರವೂ ಕೂಡ ತನ್ನದೇ ಆದ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಮಹತ್ವವನ್ನು ಸಾರುತ್ತವೆ.

“ಸರಸಮ್ಮನ ಸಮಾಧಿ”ಯು ಒಂದು ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾದ ಕೃತಿಯಾಗಿದ್ದು, ಜನರು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪುರುಷರು ತಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ನಿರ್ಧಾರಗಳಿಂದ, ಮಾಡುವ ಆಯ್ಕೆಗಳಿಂದ, ತಮ್ಮ ಜೀವನದ ಭಾಗವಾದ ಹೆಂಗಸರ ಮೇಲೆ ಯಾವ ರೀತಿಯ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಅವಲೋಕನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತದೆ. ಕೇವಲ ಭೋಗದ ವಸ್ತುಗಳಾದ ಆಭರಣಗಳು, ಸಿರಿವಂತಿಕೆಗಳಿಂದ ಹೆಂಗಸರನ್ನು ಸಂತೋಷಪಡಿಸಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಪ್ರೀತಿ-ಸಹಾನುಭೂತಿಗಳಿಂದ ಸಾಧ್ಯ ಎನ್ನುವುದು ಇದರ ಕೇಂದ್ರ ವಸ್ತು. ಬಿಗಿಯಾದ ನಿರೂಪಣೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಬುದ್ಧ ಪಾತ್ರ ಪೋಷಣೆಯಿಂದ ಓದಿಸುತ್ತಾ ಸಾಗಿಸುವ ಈ ಪುಸ್ತಕವು ಎಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡ ಸಡಿಲಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಪುಸ್ತಕದ ಹೆಸರನ್ನು ಕಂಡು, ಇದೊಂದು ರಕ್ತಸಿಕ್ತ ಕಥಾನಕವಿರಬಹುದೆಂದು ಭಾವಿಸಿದ್ದ ನನಗೆ, ಸಮಾಜದ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳ ಬಗ್ಗೆ, ಮದುವೆಯ ಕುರಿತಾದ ನಂಬಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ವಿಮರ್ಶೆಗೆ ಒಳಗಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದ, ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಕ್ಕುನಲಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ಒಂದು ಸುಂದರ ಕೃತಿ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಕೂಡ ಇದನ್ನು ಓದಲೇ ಬೇಕೆಂದು ನಾನು ಶಿಫಾರಸ್ಸು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ.

Given below is the English translation of the book review given above.

Genre: Satire
Author: Dr. Shivarama Karanth

Review by Shwetha H S

Sarasammana Samadhi can be called a satire that mocks at how women are portrayed and made to behave by the society, but also about how they actually are in real life and what they want. The author Dr. Shivarama Karanth has written woman-centric novels, and just like his other works, Sarasammana Samadhi is also about women. The story is set in the areas of Mangalore, Mudambailu, Manjeshwara and, to certain extent, Kasaragodu. Back when this novel was written, all these places were in Karnataka, and near to where the author lived. The life in the coastal region can be found in a few instances in the story.

Chandraiah is a single youth and is wealthy enough for other families to want him to marry their daughters. He lives in Mudambailu and has friends in Mangalore and Manjeshwara. He is of jovial nature and is especially interested in paranormal and ghost stories. If one wants to catch his attention, he/she has to tell him that they have ghosts in their village. It will be more than enough to take him to their village. In a span of a few months, Chandraiah comes across a few women who are distraught with their husbands and families. These women go to pray to Mahasati Saraswathi, a lady who was said to have sacrificed herself in the pyre of her husband as Sati practice. Even men pray to her. There is a special time to pray for the goodness of the family life. The devotee has to go to her temple at the midnight of any Thursday, pray to Mahasati and throw a coconut into the pond next to the temple. All this has to be done without anybody noticing it. If anybody notices a man or a woman doing so, their wishes won’t come true. Chandraiah roams around the village and surroundings when he isn’t sleepy. One day, his friend Eshwara Bhat tells him about Belliyakka, a ghost that haunts men who roam around in Mudambailu alone at night. His other friend too tells that there is a ghost in his village too, but it isn’t true. He just wants to take Chandraiah to his home so that he can show his daughter, Jalajakshi, to this unmarried young man. Chandraiah is not only looking for a charming girl, but also wants to marry an educated girl. Jalajakshi doesn’t meet either of his expectations and he doesn’t show any interest in her. He suddenly remembers a girl, Bhagirathi, he had seen at his friend’s place. Bhagirathi is married, but her coward husband has left her scared of his father. Chandraiah knows she also likes him. So he goes to his friend’s village and talks to her. On the same day, her husband finally musters courage to come and gather her after staying apart for two years. Chandraiah leaves the couple to sort their issues and goes back to his home. On his wanderings one night, he meets the ghost in whose search he had roamed everywhere. Belliyakka, the ghost of a beautiful woman, asks his friendship and if he is willing to give her what she asks for in return to answers to his questions. Chandraiah tells her that he will come back to her once he decides of the women he has met. He goes off to Kasaragodu in search of peace of mind, but there he sees the newly married Nagaveni, who has come there with her third-time married husband on honeymoon, but it is evident that she is not happy with him. Nagaveni is the daughter of a merchant of his village. From Kasaragodu, Chandraiah goes back to his village and instead of going home he goes to his friend’s shop to chat with him. He doesn’t find his friend there, so Chandraiah goes to his friend’s home. There he finds Sunalini, a beautiful and educated girl whom he had accidentally held near Mahasati Saraswathi’s temple at the midnight thinking she is the ghost. He understands that she too is unhappy because his friend doesn’t love her, and pities her. After listening to her plight, he goes back home. He contemplates about all the women he has met, and goes to meet Belliyakka to tell his decision. But whose ghost is this Belliyakka? What happens to all these girls and women in the story? Read Sarasammana Samadhi to know more.

All the characters in the story are relatable. Though this was written almost a century ago, the reader can still relate to it. Women of this story, both educated and uneducated, are fed up of their married lives and want their husbands and fathers to understand them. Just like men of every era, men in this story too are unaware of what their wives and daughters want. What makes Chandraiah special is he is compassionate enough to understand these women’s plight and help them. Sunalini is an educated girl married to an uneducated man, and is suffering due to his ignorance. Bhagirathi has left her husband’s home because her father-in-law thinks women should be treated like footwear and her husband is afraid of his father to support her. Janaki is a mother worried about her daughters because her husband doesn’t care about anything except money and his false prestige. Yet, she happily marries her first daughter Nagaveni to an unemployed youth whose previous two wives are dead. Jalajakshi is an unmarried girl with not beauty and education, hence undesirable to men. Chandraiah pities each of them. But he has to deal with Belliyakka, the beautiful ghost too. Each character, whether dead or alive, has a life of its own and is well depicted in the story.

Sarasammana Samadhi is a well-written book that makes people, especially men, think of the choices they are making that are affecting the women in their lives and leading to lose their love. The essence of the story is that women cannot be kept happy with jewellery, but they also need their husband’s love. Not even once will you get bored reading this novel that has interconnected and developed characters. Sarasammana Samadhi means Sarasamma’s Grave in Kannada. From the title, I thought it must be a gory story, but it turned out to be a thought provoking satire that will also make you laugh at the society and its idea of marriage. I will definitely recommend this book to everyone.

ವಿಮರ್ಶೆಯನ್ನು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅನುವಧಿಸಿದವರು ಸತೀಶ್ ಏ ಜೀ
Book review is translated into Kannada by Satish A G

Future Track India: Blueprint for a Dynamic India by Dr.Kartik H

Review by Shwetha H S

I guess many of you have heard our elders using two common lines often and pointing at us; one, “you are the future of this country” and two, “this generation has gone to the dogs.” It is another thing that they also say “Nothing good will happen with this country.” With the book, Future Track India: Blueprint for a Dynamic India, Dr.Kartik H proves our elders wrong. In this book, he explains various concepts which if implemented, can help in boosting our economy as well as our relationship with neighbouring countries. He has touched every field in which India has to improve.

When you open this book, you might get daunted by its textbook-like appearance. Once you start reading it, you will appreciate the author’s point of view. But, there are ideas about which the reader might feel that the author must have thought more. For example, he talks about a network of pipelines to transport petroleum oil and other lubricants and also mentions that the same model can be used to transport milk from one part of the country to another. Being a food technologist by profession, when I read it, I felt that this model is not feasible for transportation of milk as it is a perishable food and needs temperature controlled environment when being transported for long time and distance. If pipelines are used for transportation of milk, then those long and huge pipelines need to be flushed with suitable cleaning agents at suitable intervals which are uneconomical. Those pipelines have to be maintained at lower temperatures which again contribute to the cost. This model can even lead to loss of milk. I am not saying this is bad, but this way, Dr.Kartik’s ideas not only suggest ideas to improve our country, but also make readers think about them, just like I was made to think more. He invites us also to think about our country.

Apart from certain ideas which need to be thought more about, Dr.Kartik H provides brilliant concepts that should be considered by the people leading our nation.

ಚಿದಂಬರ ರಹಸ್ಯ, ಲೇಖಕ ಕೆ ಪಿ ಪೂರ್ಣಚಂದ್ರ ತೇಜಸ್ವಿ (Chidambara Rahasya, by K P Poornachandra Tejaswi)

For translation of the review in English, please scroll down.

ವಿಮರ್ಶೆ ಬರೆದವರು ಶ್ರೀಹರ್ಷ ಡಿ ವಿ

ಭಾರತ ಎಂಬ ಒಂದು ಬೃಹತ್ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಜನರ ವರ್ತನೆ ಅರ್ಥವಾಗಲು ಭಾರತದ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದರು ಸಾಕೆನ್ನುವ ಅರ್ಥ ನಮ್ಮ ತೇಜಸ್ವಿ ಅವರ “ಚಿದಂಬರ ರಹಸ್ಯ” ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಓದಿದಾಗ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ.

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಆಗಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಈಗಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುವ ಜಾತಿಭೇದ, ವೈಷಮ್ಯ, ಹಿಂದೂ-ಮುಸಲ್ಮಾನ ಗಲಬೆ ಗಲಾಟೆಗಳು, ಮೂಡನಂಬಿಕೆಗಳು, ಹಾದರ, ಆಸೆಗೀಡಾದ ಮನುಷ್ಯನು ಪರಿಸರದ ಮೇಲೆಸಗಿರುವ ಹಲ್ಲೆಯ ಪರಿಣಾಮ, ದರೋಡೆ, ಸುಲಿಗೆ, ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ವಾದದ ಅನರ್ಥಮಂಡನೆಯಿಂದಾಗುವ ಯುವಕರ ಅಹಿತಕರ ಮನಪರಿವರ್ಥನೆ ಹೀಗೆ ಹಲವಾರು ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಹಿಸತ್ಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿಹಾಸ್ಯದ ಮೂಲಕ ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಡುವ ತೇಜಸ್ವಿ ಅವರ ಈ ಪ್ರಯತ್ನ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಒಂದು ಬಹುಮುಖ್ಯ ಕಾದಂಬರಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದೆ.

ಹಾಗೆಯೆ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿರುವಂತೆ ಒಂದು ರಹಸ್ಯಾನ್ವೇಷಣೆಯ ಮೂಲಕವೇ ಈ ಮುಂಚೆ ತಿಳಿಸಿದ ಎಲ್ಲ ವಿಷಯಗಳ ಮೇಲೆ ಬೆಳಕು ಪಸರಿಸುತ್ತದೆ. ಆ ಊರಿಗೆ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಇಂಟೆಲಿಜೆನ್ಸ್ ಆಫೀಸರ್ ಆಗಿ ಬರುವ ಶಾಮನಂದನ ಅಂಗಾಡಿ ಉರ್ಫ್ ಶಾಮೇಗೌಡ ಮತ್ತವರ ಏಲಕ್ಕಿಯ ಉತ್ಪಾದನೆಯ ಕುಸಿತದ ವಿಷಯವಾಗಿನ ತನಿಖೆ ಕಥೆಯ ರೋಚಕತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ. ಎಂದಿನಂತೆ ತೇಜಸ್ವಿ ಅವರು ಈ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲೂ ತಿಳಿಹಾಸ್ಯವನ್ನು ನಿರೂಪಣೆಗೆ ಬಳಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ.

ಈ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಓದಲಿಚ್ಚಿಸುವವರಿಗೆ ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ಏಲಕ್ಕಿ ಸಸಿಯ ಟಿಶ್ಯೂ ಕಲ್ಚರ್, ಕಾಡಿನ ನಾಶದಿಂದಾಗುವ ಅನಾಹುತಗಳು, ಲಂಟಾನದ ಮರಗಳ ತೊಂದರೆಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಜ್ಞಾನ ಸಿಗುವುದು ನಿಜ. ನನ್ನಂಥ ಕೆಲವರಿಗೆ ಕೃಷಿಯನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೇರೇಪಣೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ನಿಜವೆ ಅನ್ನಿ.  ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಇದೊಂದು ಅದ್ಭುತ ಜ್ಞಾನಸಂಪದ.

Translation of the above given review to English:

Review by Sriharsha D V

You don’t have to visit every village in India to get a hang of what happens within it. A visit to a small village in it will open the Pandora’s box. And this novel by K P Poornachandra Tejaswi, one of the foremost new-age kannada writers, gives an overview of the India we live in.

The social illnesses that existed then and to a good extent now like casteism, religion based issues, robberies, prostitution, reckless deforestation for wealth gain and to create differences and rivalry, Marxism’s wayward interpretations and their effect on the youth trying to imbibe them etc., they all find place in this book. The book has powerful depictions of all the above issues and the story is told laden with soft humour.

Rahasya means secret and as the name suggests, there is a secret in this story. While unearthing the key to this secret we see all the issues. Shamanandan Angaadi aka Shamegowda, an intelligence bureau officer visiting his native to find out the reason behind the constant and alarming decrease in the cardamom production of this region is the principle character who adds the required nail-biting suspense moments through the novel.

A person willing to spend time on reading this novel will get to know a lot about tissue culture in cardamom, effects of deforestation, the adverse effects of the invasive weed, Lantana camara, that has spread big within the western ghats etc. And it would inspire few people, like me, interested in practicing and promoting agriculture too.

Do give it a read and according to me, it should not be missed!

ಹಿಮಾಲಯನ್ ಬ್ಲಂಡರ್, ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅನುವಾದಿಸಿದವರು ರವಿ ಬೆಳಗೆರೆ (Himalayan Blunder by Brigadier John Dalvi)

For English translation of the review of this book, please scroll down.

ವಿಮರ್ಶೆ ಬರೆದವರು ಸುಚೆತಾ ಕೆ ನಾರಾಯಣ್

ಹಿಮಾಲಯನ್ ಬ್ಲಂಡರ್, ಭಾರತದ ಗಡಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಹರಿದ ನೆತ್ತರಗಾಥೆ.ಭಾರತದ ನಾಯಕರ ಅಸಮರ್ಥತೆಗೆ  ಹಿಡಿದ ಕನ್ನಡಿ. ಇತಿಹಾಸದ ಪುಟಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಕಳೆದು ಹೋದ  ಧೀರ ಯೋಧನ ಯುದ್ಧ ವರದಿ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಾರತೀಯನೂ ತಿಳಿದಿರಲೇ ಬೇಕಾದ ನಗ್ನ ಸತ್ಯ.

೧೯೬೨ರ ಥಗ್ಲಾ ಯುದ್ದದ ಪೂರ್ತಿ ವರದಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಸೋಲಿಗೆ ಕಾರಣಗಳ ವಿವರಣೆಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ ಈ ಪುಸ್ತಕ. ಮೂಲ ಲೇಖಕರು ವೀರ ಯೋಧರಾದ ಬ್ರಿಗೇಡಿಯರ್ ಜಾನ್ ಪಿ ದಳವಿ. ಕನ್ನಡೀಕರಿಸಿ ಕನ್ನಡಿಗರ ಮನ,ಮನೆ ತಲುಪುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದು ರವಿ ಬೆಳಗೆರೆ. “ಪುಸ್ತಕ ಓದಿ ಮುಗಿಸಿದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನನ್ನು ಭಾರತೀಯ ಸೈನಿಕ  ಒಂದೇ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳುತ್ತಾನೆ ನೀನು ನೆಹರೂವನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಟ್ಟೆಯಾ?” ಇದು ಮುನ್ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಒಂದು ವಾಕ್ಯ. “ನಿಮಗೆ ನೆಹರು, ಥಾಪರ್ ಮುಂತಾದವರ ಬಗ್ಗೆ ಗೌರವವಿದ್ದಲ್ಲಿ ಈ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟು ಬಿಡಿ. ಯಾವುದಾದರು ಮಗುವಿಗೆ ಕೊಡಿ ಅದಾದರೂ ಈ ದೇಶದ ಇತಿಹಾಸ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲಿ” ಎಂಬ ಲೇಖಕರ ನುಡಿ ಭಾರತದ ನಿಜವಾದ ಇತಿಹಾಸದ ಮೇಲೆ ಆವರಿಸಿರುವ ಸುಳ್ಳಿನ  ಪರದೆಯನ್ನು ಕಳಚುವ ಪ್ರಯತ್ನ.

೧೯೬೨ರ ಯುದ್ದದ ಹೀನಾಯ ಸೋಲು ಭರಿಸಲಾಗದ ಅವಮಾನ. ಇದರ ಹೊಣೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಾರತೀಯನ ಮೇಲಿತ್ತು. ಅತ್ತ ಭಾರತೀಯ ಸೈನಿಕ ಕೊರೆಯುವ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಬಟ್ಟೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕನ್ನಡಕವೂ ಇಲ್ಲದೆ ರಕ್ತವಾಂತಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಗಡಿ ಕಾಯಲು ನಿಂತಿದ್ದ. ಇತ್ತ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಕುಳಿತು, ಹಿಮಾಲಯದ ನಕ್ಷೆ ಮುಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ರಣತಂತ್ರ ರೂಪಿಸಿದ್ದ ಕೌಲ್ ಎಂಬ ಮೇಧಾವಿ! ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಆ ನಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿದ್ದ ಎಷ್ಟೋ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಹಾಗಿರಲೇ ಇಲ್ಲವಂತೆ. ಇಂತಹ ಅಮಾನವೀಯತೆ, ಅಸಡ್ಡೆ ಯಾರದೋ ನಿರ್ಲಕ್ಷತೆಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದು ನಮ್ಮ ನಿಸ್ಸಹಾಯಕ ಸೈನಿಕ. ಬಹಳಷ್ಟು  ಜನರಿಗೆ ಹಿಮಾಲಯದ ಬೆಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಟ್ಟೂ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಂತೆ. ಇಷ್ಟು ಹೀನಾಯವಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರೂ ಯಾರನ್ನೂ ದೂರದೇ, ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಮಡಿದ ಸೈನಿಕನಿಗೊಂದು ಶ್ರದ್ಧಾಂಜಲಿ ಎನ್ನುವಂತಿದೆ ಈ ಹಿಮಾಲಯನ್ ಬ್ಲಂಡರ್.

ಭಾರತದ ಸೋಲಿಗೆ ಸೈನಿಕರ ನಿರ್ಬಲತೆ ಕಾರಣವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಸಮರ್ಥತೆ ಕಾರಣವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಸಹಾಯಕತೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ಚೀನಾ ನಡೆಸಿದ ಯುದ್ದ ಸನ್ನಾಹವನ್ನು ಗಣನೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದೆ, ಸರಿಯಾದ ರಸ್ತೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸದೆ, ಅತೀ ಅಗತ್ಯವೆನಿಸುವ ಕನಿಷ್ಟ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನೂ ಒದಗಿಸದೆ ಸೋತ ತಪ್ಪನ್ನು, ಹೊಣೆಯನ್ನು ಸೈನಿಕನ ಹೆಗಲಿಗೇರಿಸಿದ ರಾಷ್ಟ್ರ ನಾಯಕರನ್ನು ಏನೆನ್ನೋಣ? ಹೀಗೆ ಇತಿಹಾಸದ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುವ ಸತ್ಯವನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಡುವ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಓದಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಹನಿ ಕಣ್ಣೀರು ನಮ್ಕಾ ಚು ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಮಡಿದ ಜೀವಗಳಿಗೋಸ್ಕರ  ಕೆಳಕ್ಕುರುಳಿದರೆ ಸಾರ್ಥಕ ಎಂಬುದು ಮುನ್ನುಡಿಯ ಇನ್ನೊಂದು ಮಾತು. ನಾನಂತೂ  ಹನಿಗಣ್ಣಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಮತ್ತೀಗ ನಿಮ್ಮ ಸರದಿ. ಓದಿ ನೋಡಿ.

English translation of the review given above in Kannada:

Review by Suchetha K Narayan

Himalayan Blunder is the story of blood which flowed along the border of India. It reflects the inability of the leaders of Indian politics. This is an account given by a valiant soldier which was lost amidst the pages of our history. It is a naked truth that every Indian should know!

This book reports full details as well as reason for India’s defeat in Battle of Thagla that happened in 1962. The original author of this book is Brigadier John P Dalvi who had served in the Indian Army. Kannada translation is done by Ravi Belagere. “Every reader after finishing this book is asked a question by Indian Solider if he/she could forgive Nehru?” This is one of the lines given in the preface. “You should close this book, if you have immense respect for Nehru, Thapar and other leaders. Kindly hand it over to a child; at least it will learn about the true history of this land.” These words of the author try to unveil the true history of India which is buried by many lies.

The colossal defeat in 1962 war brought a huge shame. The consequence of this war was on every citizen of India. While Indian troops were trying hard to protect themselves in the chilling conditions having neither proper warm-clothes nor proper eye gears, and even though they were vomiting blood, they stood there at the border to protect us. Here in Delhi, sitting in a warm cozy room with map of Himalayas in front of him was Kaul, who was the main war strategist. Irony was many of those places shown on map did not match to any places that were actually present. Many of the soldiers had not even stepped into the Himalayan Mountains. This type of inhumanity, foolishness, and carelessness done by those leaders, sacrificed hundreds of helpless, unprepared and ill-equipped soldiers. And still those soldiers, without complaining, gave their lives at the border, so this book is like a tribute to them.

India’s defeat was not due to weakness of Indian soldiers. It was not even due to their inability. Helplessness was the reason. Without keeping in mind about the wars and relationship with China in the past ten years, without building proper roads and without providing minimum basic necessities to them, soldiers were blamed by the national leaders for losing the battle. What shall those leaders be called as? Truth that is lost in our history is put forward in this book. If this book brings even a single tear in the eyes of the readers for the Indian soldiers who died along the banks of Namka Chu river, then the book accomplishes to do what is mentioned in its preface. I have read it and now it’s your turn.

ನದಿಯ ನೆನಪಿನ ಹಂಗು, ಲೇಖಕ ಜೋಗಿ (meaning: In Debt of the Memories of a River, by Jogi)

For English translation of the review of this book, please scroll down.

ವಿಮರ್ಶೆ ಬರೆದವರು ಯೋಗೇಶ್ ಕೆ ಎಸ್

ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದ ಲೇಖಕರ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ, ನಮ್ಮಲ್ಲನೇಕ ಹವ್ಯಾಸಿ ಓದುಗರಿಗೆ ಒಳಗೊಳಗೇ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಅಳುಕಿರುತ್ತದೆ. ‘ಈ ಪುಸ್ತಕ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ಯಾ?’, ‘ಓದಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾ?’, ‘ಬರವಣಿಗೆಯ ಶೈಲಿ ನನಗೆ ಹಿಡಿಸುತ್ತಾ?’ ಇತ್ಯಾದಿ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಒಮ್ಮೆಲೇ ಒತ್ತರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು ನಮ್ಮನ್ನು ಸಂದಿಗ್ಧತೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಈ ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದ ಓದುಗರು ಯಾರೋ ಆಗಲೇ ಓದಿ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಎಂದ ನಂತರವಷ್ಟೇ ಅದೇ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಓದುವುದು ರೂಢಿ.

ಜೋಗಿ (ಗಿರೀಶ್ ರಾವ್ ಹತ್ವಾರ್) ಅವರ ‘ನದಿಯ ನೆನಪಿನ ಹಂಗು’ ಪುಸ್ತಕ ಖರೀದಿಸುವ ಅವಕಾಶ ಬಂದಾಗ ನಾನು ಸಿಲುಕಿದ್ದೂ ಇಂತಹ ಇರುಕಿನಲ್ಲೇ, ಏಕೋ “ನದಿಯ ನೆನಪಿನ ಹಂಗು” ಎಂಬ ಹೆಸರು ಹಾಗೂ ಮುಖಪುಟದ ಮೇಲಿನ “ಎಲ್ಲ ನದಿಗಳಿಗೂ ಕಡಲು ಇರುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂಬ ಉಲ್ಲೇಖ ಬಹಳ ಹಿಡಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಆ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಓದುವ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡೆ. ಅದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಬದಲಿಸಲು ಯಾವುದೇ ಇತರ ಪ್ರಲೋಭನೆ ಇಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಆ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಖರಿದಿಸಿದ್ದೂ ಆಯಿತು. ಬಹಳ ಕಾಲದ ನಂತರ ಒಂದು ಉತ್ತಮ ಪುಸ್ತಕ ಓದುವ ಭಾಗ್ಯ ನನ್ನದಾಯಿತು. ಹೊಸ ಲೇಖಕರೊಬ್ಬರ ಪರಿಚಯ ನನ್ನ ಪಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿತು.

ಸರಿ, ಅದೊಂದು ದಿನ ಸುಮಾರು ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿಯ ಸಮಯ ಬಿಡುವಾದಾಗ ಈ ಪುಸ್ತಕ ಹೇಗಿದೆ ನೋಡೋಣವೆಂದು ಮೊದಲು ಪುಟ ಓದಲಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಮೊದಲ ಕೆಲವು ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಲೇಖಕರು ಕೊಡುವ ಹೋಲಿಕೆ ಬಹಳ ಮುದ ತಂದಿತು. ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ – “ಕಾದಂಬರಿ ನದಿಯ ಹಾಗೆ, ಸಣ್ಣ ಸೆಲೆಯಾಗಿ ಹುಟ್ಟುವ ನದಿ ಕ್ರಮೇಣ ಇತರ ಉಪನದಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಸಾಗುತ್ತದೆ, ಕಥೆ ಶಿಕಾರಿಯ ಹಾಗೆ ಮತ್ತು ಕವಿತೆ ಕಾಲದ ಹೊಳೆಗೆ ಗಾಳ ಹಾಕುತ್ತ ಕೂರುವುದು” ಅಂತ. ನೀವು ಎಂದಾದರು ಬರೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದರೆ ನೀವೂ ಈ ಹೋಲಿಕೆಗಳನ್ನು ಖಂಡಿತ ಒಪ್ಪುತ್ತೀರೆಮ್ಬುದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ಸರಿ ಉಪೋದ್ಘಾತವಾಯಿತು ಎಂದು ಮುಂದಿನ ಪುಟ ತೆರೆದರೆ ಅಲ್ಲೊಂದು ಶೀರ್ಷಿಕೆ “ಸಾವಿನಿಂದ ಹುಟ್ಟಿದ ಕತೆ.” ‘ಅರೆ!! ನಾನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಕಾದಮ್ಬರಿಯಲ್ಲವೇ, ಇದೇಕೆ ಶೀರ್ಷಿಕೆ?’ ಎಂದು ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಪುಟಗಳನ್ನು ತಿರುವಿದಾಗ ಸುಮಾರು ಮೂರು ಪುಟಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಇಂತಹ ಸುಂದರ ಶೀರ್ಷಿಕೆಗಳು ಕಾಣಿಸಿದವು. ಆಗ ನನಗೆ ಲೇಖಕರ ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ – ‘ಕಾದಂಬರಿ ನದಿಯ ಹಾಗೆ…’ ಎಂಬ ಮಾತು ಬಹಳವೇ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವೆನಿಸಿತು. ಇಷ್ಟಾದರೂ ನನ್ನ ಅಳುಕು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ ಮೊದ ಮೊದಲಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಕಾದಂಬರಿಗಳೂ ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತವೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಮುಂದೆ ಓದಿದಂತೆ ಕಥೆಯ ಓಘ ನನ್ನನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಮಂತ್ರಮುಗ್ಧನನ್ನಾಗಿಸಿತು. ಬಹಳ ಸಮಯದ ನಂತರ ಕೇವಲ ಎರಡೇ ಕಂತಿನಲ್ಲಿ ಪೂರ್ತಿ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಓದಿ ಮುಗಿಸಿದ್ದಾಯಿತು.

ಈ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ಕಥೆಗಿಂತ ಬರವಣಿಗೆಯ ಶೈಲಿ ಎದ್ದು ತೋರುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಕಥೆ ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲವೆನ್ದಲ್ಲ. ಇತರ ಕಾದಂಬರಿಗಳಂತೆ ಒಂದೇ ಕಥಾಹಂದರದ ಸುತ್ತ ಅಥವಾ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಸುತ್ತ ಸುತ್ತದೆ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿ, ಕೇವಲ ಕಥೆ ನಡೆಯುವ ಪ್ರದೇಶವನ್ನಷ್ಟೇ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಹೊಸ ಪಾತ್ರಗಳು ಹಾಗು ಸನ್ನಿವೇಶಗಳನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಲೇಖಕರು. ಯಾವುದೇ ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ಅಗತ್ಯವಿದ್ದಷ್ಟೇ ವಿವರಿಸಿ, ಅದನ್ನು ಹಿನ್ನೆಲೆಗೆ ನೂಕಿ ಇನ್ನೊಂದು ಹೊಸ ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತ, ಮುಂದೆಲ್ಲೋ ಮತ್ತೆ ಹಿಂದಣ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಅಕ್ಷರಶಃ ನದಿಯಂತೆ ಸಾಗುವುದು ಕಾದಂಬರಿಯ ವೈಶಿಶ್ಥ್ಯ.

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತ ಹೊಸ ಪಾತ್ರ ಪ್ರವೇಶವಾದರೆ, ಅದರ ಪರಿಚಯವನ್ನು ಆ ಪಾತ್ರದ ಕುರಿತಾದ ಸಣ್ಣ ಉಪಕಥೆಯೊಂದಿಗೆ ವಿವರಿಸುವ ತಂತ್ರ ಪೂರ್ಣಚಂದ್ರ ತೇಜಸ್ವಿ ಹಾಗೂ ಕುವೆಂಪುರವರ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು. ಜೋಗಿ ಕೂಡ ಅದರಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿ ತಮ್ಮ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನೂ ಇನ್ನೂ ಸ್ಫುಟವಾಗಿ, ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ ಆದರೆ ನಿರ್ದಿಷ್ಟತೆಯೊಂದಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಈ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿನ ನಿರಂಜನ, ಸೋಮಯಾಜಿ, ಸುಗಂಧಿ, ರಘುನಂದನ, ತೊಳ್ಪಡಿತ್ತಾಯ ಮುಂತಾದ ಪಾತ್ರಗಳು ಬಹಳ ಅಪ್ಯಾಯವಾಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ.

ಇಡೀ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಘಟನೆಗಳಾಗಿ ತುಂಡರಿಸಿ ಸುಂದರ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯೊಡನೆ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಿರುವ ಕಾರಣ ಕಾದಂಬರಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಓದಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತದೆ. ‘ಅವಳ ಹೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಸತ್ತವನ ಬೆರಳು’ , ‘ಒಳಗುದಿಯ ಒಳಗೊಂದು ಬೇಗುದಿ’ ಇತ್ಯಾದಿ ಇಂತಹ ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಶೀರ್ಷಿಕೆಗಳಿಗೆ ಕೆಲವು ಉದಾಹರಣೆಗಳು. ಅಲ್ಲದೆ ಈ ತಂತ್ರದಿಂದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಘಟನೆಯನ್ನು ಸುಂದರವಾಗಿ ವಿವರಿಸಲು ಲೇಖಕರಿಗೂ ಸಹಾಯವಾಗಿರಬಹುದೆಮ್ಬುದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ಸರ್ವೇಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಡೆದಿರಬಹುದಾದ ಕೆಲವು ಘಟನೆಗಳನ್ನು ನಾವು ಕಣ್ಣಾರೆ ನೋಡದಿರುವಾಗ ಎಷ್ಟು ವಿಲಕ್ಷಣವಾದ, ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ಆ ಘಟನೆಗೆ ಅಂಟಿಸಿಬಿಡುತ್ತೇವೆಮ್ಬುದನ್ನು ಬಹಳ ಮಾರ್ಮಿಕವಾದ ಕೆಲವು ಸನ್ನಿವೇಶಗಳ ಮುಖಾಂತರ ವಿವರಿಸುತ್ತ, ಆ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ಇತರ ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಹೇಗೆ ಪೂರಕವಾಗುತ್ತದೆಮ್ಬುದನ್ನು ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ ತೋರ್ಪಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಲೇಖಕರ ಜಾಣ್ಮೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತದೆ.

ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕಥಾ ಹಂದರಕ್ಕೆ ಹೊಸ ಹೊಸ ಗಂಟುಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸುತ್ತಾ, ಆ ಗಂಟುಗಳು ಗೋಜಲಾಗುವುದರೊಳಗೆ ಅದರ ಒಳಸುಳುಹನ್ನು ಬಿಡಿಸುತ್ತ, ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಪಾತ್ರಗಳ ಸ್ವವಿಮರ್ಶೆಯ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಕೆಲ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಾಶಿಸುತ್ತ ಓದಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ಸುಮಾರು ೨೬೦ ಪುಟಗಳ ಮುದ್ದಾದ ಕಾದಂಬರಿ ‘ನದಿಯ ನೆನಪಿನ ಹಂಗು.’ ನೀವೂ ಓದಿ ಇಷ್ಟಪಡುವಿರೆಮ್ಬುದು ನನ್ನ ಅಭಿಮತ.

English translation of the review given above in Kannada:

Review by Yogesh K S

When selecting a book by an unknown author to read, most of the hobby readers would have a slight fear somewhere in mind. The questions like – ‘Is this a good book?’, ‘Will it make a good read ?’, ‘Would I like the writing style?’, etc will put us in a confused state. Normally readers like us have the habit of reading a book only after somebody suggests it.

While picking ‘Nadiya Nenapina Hangu’ by Jogi (Girish Rao Hatwar), I faced the same conundrum. But the name ‘Nadiya nenapina hangu (in debt of the memories of a river)’ and the quote ‘Ella nadigaligoo kadalu iruvudilla (All rivers won’t have a coast)’ attracted me to buy this book. Fortunately as I didn’t have any other book to attract me I bought this book. Hence, I ended up reading a very nice Kannada book after a while and got introduced to a new writer.

After a few days, one midnight when I happened to be free, I just wanted to check out the book. After reading first few lines of the prologue itself, was pretty impressed with these similes. The author says “Novel is like a river. It starts as a small stream which collects several other streams en route and flow unlike a short story which is like hunting and poetry which is like fishing in the ocean of time”. If you have ever tried your hand at writing you can’t help but agree. I continued on to the next page of the novel, only to be surprised to see a heading ‘A story born from death.’ I was bit puzzled and I ran through few more pages only to find that after every 3 pages or so, there are such good headings. Then I realized the perspective of the author when he says “Novel is like a river…” I was still under doubt due to the known fact that most of the times we like only the first few chapters of a novel. But I was proved wrong and the storyline amazed me. I finished the whole book only in two sittings.

The writing style of the author takes a front seat in this novel than the story itself. It doesn’t mean that the story is not good. Unlike other novels where the story flows in just one direction or with respect to only a few characters, author just keeps the environment of the story fixed and keeps introducing new characters and incidents as the story develops. He explains the incidents only to certain extent, moves on to the next by pushing this behind and again connects the previous incidents together later just the way a river would flow.

Generally while explaining an incident in the writings of Poornachandra Tejaswi and Kuvempu, if there are new characters to introduce, they would narrate a short story describing the characteristics of the person. Jogi uses the same technique in this book; only with greater effect as such narratives are short and to the point. Hence the characters of the story namely Niranjana, Sugandhi, Veena, Somayaji, Tolpadittaya, Raghunandana, Narmada, etc., feel closer to heart.

As the writer divides the novel into smaller chunks and give them good suitable headings like ‘Avala Heralinalli Sattavana Beralu (The Dead’s Fingers in Her Curls)’, ‘Olagudiya Olagondu Begudi (The Sadness Inside An Inner Feeling)’, the readability of the novel is enhanced. Also, I feel that it has aided the writer to separately work on narrating individual incidents. When we haven’t seen the happening of even a simple incident, we end up making weird and complicated assumptions regarding the ins and outs of it. The writer illustrates this by expressing many such incidents in the storyline.

Overall by introducing new interesting knots to the story, unraveling them just before they start becoming complicated and forwarding few nice thoughts in name of retrospection of characters, the novel happens to be a very good read comprising of 260 odd pages. It’s my belief that you would also like the book when you read it.

ಗಾಳಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಚಂದ್ರನ ತುಂಡುಗಳು, ಬರೆದವರು ಎಸ್ ಸುರೇಂದ್ರನಾಥ್ (meaning: Pieces Of Moon Fell Due to Wind by S Surendranath)

For English translation of the review of this book, please scroll down.

ವಿಮರ್ಶೆ ಬರೆದವರು ತ್ರಿಲೊಚನ ಕೆ ಆರ್

ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಕಾಡಿದ ಪುಸ್ತಕ “ಗಾಳಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಚಂದ್ರನ ತುಂಡುಗಳು”.  ನಾವು ಬಹಳಷ್ಟು ಬಾರಿ ವಿಷಾದದ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು  ಅನುಭವಿಸುವುದಿರಲಿ ಕೇಳಲೂ ಇಚ್ಚೆ ಪಡುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಬಹಳ ಜನರ ಬದುಕೇ ವಿಷಾದನೀಯವಾಗಿರುತ್ತೆ. ಒಬ್ಬ ಪುಟ್ಟ ಬಾಲಕ, ಅವನ ಕಥೆಯ ನಿರೂಪಣೆ ಈ ಕಾದಂಬರಿ. ಎಲ್ಲ ತುಂಡು ತುಂಡು ಕಥೆಗಳೇ, ಕಥೆಗಳು ಅನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಘಟನೆಗಳು. ಅವನ ಸುತ್ತ ನಡೆಯುವ ಘಟನೆಗಳು, ಅದನ್ನ ಅವನು ಅರಿಯುವ ರೀತಿಯಲ್ಲೇ ಇದೆ ನಿರೂಪಣೆ. ಕೆಲವೊಂದು ಸಾಲುಗಳು ಓದಲು ಖುಷಿ ಎನಿಸಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವು ಯೋಚಿಸಲು ಪ್ರೇರೆಪಿಸುತ್ತವೆ. ಸಮಾಜ ಒಬ್ಬ ಅಂಗವಿಕಲ ಹುಡುಗನನ್ನು ನೋಡುವ ರೀತಿ ಮತ್ತು ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರು ನೋಡುವ ರೀತಿ ಭಾಳ ಕಾಡುತ್ತೆ. ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡ ಎರಡು ತಾಸಿನಲ್ಲಿ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಓದಿ ಮುಗಿಸಿಯಾಗಿತ್ತು. ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಸಾಲುಗಳು “ಅಂಗಳದ ತುಂಬಾ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ನೀರಿನ ಕೊಳಗಳು. ಎಲ್ಲಾ ನೀರಿನ ಕೊಳದಲ್ಲೂ ಒದೊಂದು ಚಂದ್ರ. ಅಂಗಳದ ತುಂಬಾ ಚಂದ್ರನ ತುಂಡುಗಳು. ಒಂದೊಡ್ಡ ಗಾಳಿ ಬಂದು ಚಂದ್ರ ಚೂರುಚೂರಾಗಿ ನಮ್ಮನೆ ಹಿತ್ತಲಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಂಗಿತ್ತು.” ಇದನ್ನು ಬರೆದವರು ಸುರೇಂದ್ರನಾಥ್. ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಕೊಳ್ಳಬಹುದು.

https://sapnaonline.com/gaalige-bidda-chandrana-tundugalu-surendranath-s-ankita-pustaka-16839620

English translation of the review given above in Kannada:

Review by Thrilochana K R

The book which has bothered me in recent days is Gaalige Biddha Chandrana Thundugalu which means pieces of moon fell due to wind. Many a times we do not wish to even listen to bads incidents, leave alone experiencing it. But, many people’s lives are bad incidents. This book is a narration of a small boy. All are short stories; more of life events. The narration is as per the small boy’s understanding of the events happening around him. Some lines induce happiness in you when you read them and some inspire you to think. It torments you about how the society treats handicap children and how their siblings treat them. It took me two hours to finish this book soon after I picked it up! My favourite lines from the book are “Angalada thumba sanna sanna neerina kolagalu. Ella neerina koladallu ondhondhu chandra. Angalada thumba chandrana thundugalu. Ondhodda gaali bandhu chandra chooruchooragi nammane hitthalalli biddhangitthu. (Front yard is full of tiny shallow pits. Each pit has one Moon in it. Front yard is full of pieces of Moon. It looked like Moon fell down into our front yard as pieces due to strong wind.)” This book was written by S Surendranath. The book can be purchased here.

https://sapnaonline.com/gaalige-bidda-chandrana-tundugalu-surendranath-s-ankita-pustaka-16839620